نکته دویست و سی و یکم : رحم کن و من را به حال خودم رها نکن

سلام

دیروز داشتم به خدا می گفتم که

خدایا من خودم می دونم چه حیوانِ درنده ی پست فطرتِ نامردی هستم.

خودت به من رحم کن!

ناگهان به یاد صحبت یکی از دوستان با این مضمون افتادم که می گفت :

" همیشه از خدا بخواهید که به حال خودتون رهاتون نکنه

وگرنه یه موجود وحشی می شید

که خودتون هم حتی نمی تونید تصورش را بکنید."

خدایا

خدایا

خدایا

رحم کن و من را به حال خودم رها نکن.