نکته پنجاه سوم : دغدغه

سلام

بعضی از آدما یه حرف هایی می زنند که می تونی با تک تک سلول های بدنت حسشون کنی ؛ 

مثل " برف دونه" ی گرامی که جایی گفته بود :

"درد و دغدغه جوهر وجود آدمیه...

انسان بدون دغدغه سیب زمینه...

من نمی خوام سیب زمینی باشم..."

خوشا آن دل که از غم بهره ور بی *** بر آن دل وای کز غم بی خبر بی

تو که هرگز نسوته دیلت از غم *** کجا از سوته دیلانت خبر بی؟

پ.ن: بعضی از آدم ها یه جورایی عارف هستند( یعنی یه جورایی عارف نیستند اما یه جورای دیگه عارف هستند)

پ.ن2: شعر هم که تابلو هست مال کیه!

 

بعدا نوشتم : (1393/09/07)

جدیدا فهمیدم که دغدغه کافی نیست؛ درد لازم است ...