نکته دویست و پنجاه و ششم : خداااااااا [غریبِ قریب]
وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی
و هر گاه بندگان من، از تو در باره ی من بپرسند،
فَإِنِّی قَرِیبٌ
[بگو] من نزدیکم،
أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ
و دعاى دعاکننده را- به هنگامى که مرا بخواند- اجابت می کنم،
فَلْیَسْتَجِیبُواْ لِی وَلْیُؤْمِنُواْ بِی
[آنان] باید فرمان مرا گردن نهند و به من ایمان آورند،
لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ
باشد که راه یابند.
پ.ن : ان شالله درباره ی این پست و این آیه نکاتی را یادآوری خواهم کرد.
پ.ن 2: خواهشمند است این آیه را با حالت مناجات بخوانید.
پ.ن 3: کاش خدا به جای کلمه ی" قریب" می فرمود:
"و هر گاه بندگان من، از تو در باره ی من بپرسند،
[بگو] من غریبم ..."
پ.ن 4: وَمَن یَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ
و هر کس از مقرّرات خدا [پاى] فراتر نهد، قطعاً به خودش ستم کرده است.
طلاق آیه ی 1
احسن الحدیث
