نکته صد و شصت و پنجم : حیاط خلوت دل

سلام

نزدیکهای نماز ظهر بود گوشه ای نشسته بودم و داشتم به خیلی چیزها فکر می کردم و غرق در افکار متفاوت بودم که دیدم یه کتاب کوچک روی میزعسلی کنار مبل هست کتاب را برداشتم و بدون آن که به عنوان و نویسنده اش دقت کنم کتاب را باز کردم که متن زیر مرا مسحور خودش کرد:

گفتند: چهل شب حیاط خانه‌ات را آب و جارو کن.

شب چهلمین خضر(ع) خواهد آمد،

چهل سال خانه‌ام را رُفتم و روبیدم

و خضر(ع) نیامد.

زیرا فراموش کرده بودم

حیاط خلوت دلم را جارو کنم.

پ.ن : صفحه ی اول کتاب خیلی جالب بود ( زمان ما جرات نداشتیم به معلم ها روز معلم تبریک بگوییم حالا خواهر کوچک ما به معلمشان هدیه می دهند و هدیه می گیرند . اگر کسی نداند فکر می کند دوست صمیمی هستند !)

پ.ن 2: کتاب مربوط به خانم "عرفان نظرآهاری" می باشد.