نکته 357 : شمعی در ده کوره
پنجشنبه, ۲۰ اسفند ۱۳۹۴، ۰۵:۳۵ ب.ظ
سلام
در "ده کوره" که انگ تاریکی و نفهمی بر پیشانیشان زدیم چقدر روشنایی بودیم؟
چقدر روشنایی را بهشون نشان دادیم
آیا مردمان ده کوره مصداق آیه ی شریف قرآن که می فرماید به قلب هایشان قفل زدیم هستند؟
یا در این تاریکی ما برایشان نتوانستیم شمع روشن کنیم
وقتی بعضی از دوستان نتیجه ی انتخابات این دوره را با زمان حضرت امیر (ع) و داستان غم انگیز حضرت زهرا (س) مقایسه می کنند عرق روی پیشانیم می نشیند و بدنم گُر می گیرد که ای وای ...
چرا چراغی روشن نمی کنم
در خودم که می نگرم بیشتر طلحه و زیبر و عمرعاص و ... اینها می بینم
تا
مالک اشتر و عمار و سلمان فارسی و ....
وقتی بیشتر زیبر (در بهترین حالت) هستم چگونه می توانم کاری از جنس "انجام" دهم ؟
از تحلیل اوضاع به این نتیجه رسیدم که دلی که روشن نباشد و یا حداقل اینکه اتصالش به منبع نور وصل نباشد
نمی تواند در کوره ده چراغی روشن کند
پ.ن : گناه کاریم و صفحه ی دلمان را با گناه تیره کرده ایم ، مادر به دادمان برس ..
پ.ن 2: نوای گرم از " استاد شهرام ناظری" و شعر از "مجذوب علیشاه" می باشد ( شاعر به هیچ وجه مورد تایید نمی باشد اما شعر زیبایش با نوای استاد بسیار مطلوب است)
نجمه خانم
