نکته 334 : رحمت - زحمت
سلام
1- رابطه ی متعادل سازنده
هم شما و هم طرف مقابلتون درک درستی از رابطه دارند، به هم کمک می کنند تا باهم رشد کنید. این رابطه می تونه ازدواج باشه، می تونه دوستی باشه، می تونه همکاری باشه و .... . بهتر است قدر این رابطه را بدونید و کمک کنید به طرف مقابلتون تا رشد کنه زیرا بعدا اون موجبات رشد شما را فراهم خواهد کرد.
2- رابطه ی متعادل مخرب
هر دوطرف از این رابطه ضرر می کنند فقط بنا به دلیلی به این رابطه ادامه می دهند [که مطمئنا این دلایل هم اشتباه می باشد] این رابطه هر چی بیشتر ادامه پیدا کنه، طرفین بیشتر ضرر می کنند، رابطه اینقدر ادامه پیدا می کنه تا یکی یا هر دو طرف رابطه تلف شوند مثل چشم و هم چشمی .... این رابطه نه تنها سودی ندارد بلکه تمامش ضرر هست پس بهتره هرجای رابطه هستی باید با جرات رابطه را ترک کنی و اجازه ی نفوذ هم به طرف مقابلت ندهی زیرا به خودت لطف کردی .
3- رابطه ی غیر متعادل
دوتا نکته در این رابطه وجود داره:
1- لطف و رحمت
2- ظلم و زحمت
در رابطه ی نامتعادل مرز رحمت و زحمت خیلی باریک و دقیق هست. مثلا شما با یک نفر که از شما بالاتر هست رابطه دارید برای شما این رابطه ارزشمند و رحمت هست و شما نکات زیادی از طرف مقابلتون یاد می گیرید اما هیچگاه از این دید طرف مقابلتون به قضیه نگاه کردید؟ شاید این رابطه برای او هیچ نکته ی مثبتی نداشته باشه و در اصل ظلم به طرف مقابلت باشه ، و رابطه ای که بر اساس ظلم شکل می گیره محکوم به شکست هست.
سوال : طبق تعریفی که از رابطه ی غیر متعادل ارائه شد ما نباید با هیچ فردی که از خودمون بالاتره رابطه بگیریم زیرا داریم بهش ظلم می کنیم پس تکلیف چیه؟ باید در همون سطح پایین بمونیم و با افراد سطح بالاتر رابطه نداشته باشیم چون طالم خواهیم بود؟!!؟
پاسخ : افرادی که سطح بالاتری از ما دارند خودشون می دونند چطور رابطه را پیش ببرند ، وظیفه ی ما این هست که خودمون را بهشون عرضه کنیم حتی اصرار کنیم اما باید مواظب باشیم اصرارمون در یک حدی باشد که موجب اذیت کردنشون نشود آخه بندگان خدا آدم های لطیفی هستند و اصرار بیش از حد موجب اذیتشون خواهد شد .
در نتیجه ی اصرار شما دو حالت پیش می آید:
1- اصرار شما قبول می شود و شامل رحمت این بزرگواران خواهید شد پس تا می توانید از حضورشون کسب فیض نمایید و از ایشان قدردان باشید و احترام این بزرگواران را بجا بیاورید.
2- اصرار شما قبول نمی شود، نا امید نشوید بیشتر بر روی خودتان کار کنید و سعی کنید خودتان را تا جایی که می توانید رشد دهید و مجددا در فرصتی مناسب خودتان عرضه نمایید تا شاید اصرار شما مورد قبول قرار گیرد.
پ.ن : یادمون باشه مومنین خدا، آدم های بسیار لیطفی هستند. باید آداب برخورد باهشون را یاد بگیریم و البته احترام حضور را.
میدونید این مطلب شما یه فرض نادرست داره و اون اینکه رابطه رو یک تعامل بده بِستان تعریف کرده اید؛ اینکه من تو را رشد میدهم تو هم باید موجب رشد من شوی.
به نظرم این نگاه درست نیست. جدای از اینکه به راحتی نیمشه برتری کسی را تشخیص داد و کسی نباید به برتری خودش غرّه بشه که اگر بشه سقوط کرده، باید حواسمان باشد که رشد از بالا اعطا میشود. این بزرگان اگر حقیقتا بزرگ باشند اصلا این حساب و کتابها را نمیکنند انها دیگران را ، از آنچه به آنها عطا شده ، بهره مند میکنند تا فاضل حقیقی خودش انها را بیشتر از فضلش بهره مند کند و رشد دهد.