نکته دویست و هفتادم : گزارش یک جلسه امتحان

سلام

امروز صبح امتحان زبان MSRT  داشتم، حدودا دو هفته برای این امتحان وقت گذاشتم. نکته ی مهمی که بعد از یک هفته مطالعه متوجه شدم این بود که برای این امتحان درست درس نخواندم و جزوه های اصلی بوسیله یکی از دوستان- که قبلا امتحان و قبول شده بود-  به دستم رسید و تازه من شروع کردم به خواندن مطالبی که برای قبولی در امتحان نیاز داشتم. ( البته مطالب قبلی که خوانده بودم موثر بود اما پراکندگی و اضافات زیادی داشت.)

وقتی چهارشنبه چندین خبر متوالی و البته استرس زا مثل خبر فوت یکی از اقوام را شنیده و پنجشنبه در مراسم تدفین شرکت کردیم ، دیگر توانی برای مرور آنچه در قبل خوانده بودم ، وجود نداشت. سر جلسه وقتی به متن آخر رسیده بودم دیگه توان خواندن برایم وجود نداشت، اصلا استرس و یا شوقی برای پاسخ به سوالات نداشتم. شاید از معدود دفعاتی بود که می خواستم وقت تمام بشود و من برگه ی خود را تحویل دهم و برایم مهم نبود قبول شدن و یا قبول نشدن ....

پ.ن : بهتره قبل از هر امتحانی با کسانی که تجربه ی موفق داشته اند مشورت کنید، دو چیز در موفقیت در امتحان مهم است : 1- سعی و تلاش 2- مسیر درست

پ.ن 2: باید مواظب باشیم سعی و تلاشمان در راستای هدف باشد.

پ.ن 3 : آیت الله بهجت (ره) را با یک مرتاض هندی مقایسه کنید ( هر دو صاحب کرامت ، هر دو رنج ریاضت کشیده و ...)

پ.ن 4 : شاید " امید" مهم ترین قسمت کار باشد وگرنه شما حوصله ی خواندن متن را نداری چه برسد پاسخ به سوالات ...

پ.ن 5 : exhausted (کلیک نمایید)