نکته دویست و شصت و دوم : خداااااااااا [حایل]
بسم الله الرحمن الرحیم
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اسْتَجِیبُواْ لِلّهِ وَلِلرَّسُولِ
إِذَا دَعَاکُم لِمَا یُحْیِیکُمْ وَاعْلَمُواْ
أَنَّ اللّهَ یَحُولُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ
وَأَنَّهُ إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ
اى کسانى که ایمان آوردهاید، چون خدا و پیامبر،
شما را به چیزى فرا خواندند که به شما حیات مىبخشد، آنان را اجابت کنید،
و بدانید که خدا میان آدمى و دلش حایل می گردد،
و هم در نزد او محشور خواهید شد
(انفال آیه ی 24)
نکته مهم : ... پس خداى تعالى میان انسان و جزء جزء وجودش و تمامى توابعش حائل است، بین او و قلبش، بین او و گوشش، بین او و چشمش، بین او و بدنش و بین او و جانش، و در آنها هم بنحو ایجاد تصرف مىکند، و هم بنحو مالک قرار دادن انسان، که هر مقدار از آن را بهر نحوى که بخواهد به سود انسان تملیک مىکند، و هر مقدار را که نخواهد نمىکند.(تفسیر المیزان ص 58- لینک )
پ.ن : همانطور که قبلا بیان شد قرار شد بر روی آیه ی 186 سوره ی بقره کمی تامل کنیم (اصل آیه در نکته ی قبل بیان شده است (.
پ.ن 2: در اصل این آیه یه جورایی توضیح "نکته دویست و پنجاه و هفت : خدااااااااا [بندگانِ من] " می باشد ( همان "ی" کلمه "عبادی" )
تو از تصور خاکی نشین ما دوری
تو آن دعای رسولی که مستجاب شدی
برای خانه ی خورشید آفتاب شدی
یگانه دختر احمد شدن مراد نبود
برای ام ابیهایی انتخاب شدی
تو مرتضی نشده این همه صدا کردی
تو مصطفی نشده صاحب کتاب شدی
علی به پای تو شد ذره ذره آب و سپس
تو هم به پای علی ذره ذره آب شدی
تو عادلانه ترین فیضی و دو تا نه سال
نصیب روح نبی و ابوتراب شدی
تو آفتاب رسولی و آسمان علی
تو روح سینه ی پیغمبری و جان علی
شب سیاه بگیرد تمام دنیا را
اگر ز خلق بگیرند نام زهرا را