نکته دویست و شصت و هشتم : مبارزه با زندگی های نابود شده

زندگی بعضی ها دچار ویرانی و نابودی شده. خودشان خیال می کنند زندگی خوبی دارند. چرا که هیچ وقت شهامت لازم برای بررسی زندگی شان را ندارند. فکر می کنند همین که عمرشان در حال سپری شدن و امورات شان در حال گذران است، زندگی جریان دارد. نظافتشان را به موقع رعایت می کنند. نوبت به نوبت حمام می روند، ماشین لباس شویی و ظرف شویی شان هر روز کار می کند، مسواک شبانه شان ترک نمی شود. از طریق موبایل با جهان فناوری عقد اخوت بسته اند، هر روز حساب های بانکی شان را چک می کنند و هر شب بین کانال های تلویزیون و ماهواره می دوند و جست و خیز می کنند. پس گمان می کنند زندگی جریان دارد. اما آن ها هیچ وقت نتوانسته اند فرق آرامش را با آسایش متوجه شوند.

 اما اگر با شجاعت برای لحظه ای با حقیقت زندگی شان رو در رو شوند باور خواهند کرد این زندگی، دوست داشتنی نیست. آن ها در زندگی تنها هستند. معنویت و عطر خدا در زندگی شان حضور ندارد. فرصت خلوت و فکر کردن به خود و دیگران را از دست داده اند. همیشه دلهره و استرس دارند. مدام در حال دویدن به سمت ناکجاآبادی هستند که خودشان هم نمی دانند کجاست. همیشه عجله دارند. گاه و بیگاه پژمرده و افسرده می شوند. هیچ وقت نمی توانند به دیگران اعتماد کنند. همیشه نسبت به دیگران احساس عقب افتادگی دارند. به همه چیز و همه کس بی تفاوف هستند. مسائل جدی را شوخی می گیرند و روی شوخی های زندگی حساب ویژه باز می کنند. هدایت زندگی در اختیار آن ها نیست. درست مثل ماشینی که در مسیر سقوط به دره، فرمانش قفل کرده و ترمز نمی گیرد. ارزش ها برای آن ها رنگ باخته. دیگر از ایثار و انفاق و وقت گذاشتن برای مردم لذت نمی برند. آن را کاری زائد و بی خاصیت و مخالف عقل می دانند. آن چنان بی رمق جاده زندگی را طی می کنند که بقیه را هم به هراس و وادادگی می کشانند. پشت برخی آیین ها و رفتارهای مدرن سنگر می گیرند تا پوچ بودن زندگی شان را پنهان کنند. از طبیعت هیچ چیز نمی فهمند. نه صبح علی الطلوع دارند و نه نیمه شب آرام. اینگونه زندگی کردن ویروسی است مسری که می تواند بقیه اجتماع را هم فلج کند .

مقابله کردن با این سبک زندگی باید در دستور کار همه مردم باشد. باید با این زندگی مبارزه کرد .

برگرفته از سایت " به بهانه ی فرهنگ " استاد ارجمند جناب آقای"سیدمهدی سیدی"

نکته صد و شصت و نهم : معرفت دین

معرفت دین ، معنویت است.

پ.ن : بیابید رابطه ی دین ، معنویت و عقلانیت را...

پ.ن 2: بیابید رابطه ی دین ، معنویت و توسل را...

پ.ن 3: بیابید رابطه ی دین ، معنویت و توکل را...

نکته صد و شصت و هشتم : شهدا و معنویت

نکته صد و شصتم : فرض محال

نعمت های خداوند بی شمار هستند و شما هرگز نمی تونی شکر آنها را به جای آوری

بر فرض محال اگر شکر همه ی نعمت ها خدا را بجا بیاوری

شکر نعمتِ "شکر" را چگونه به جای خواهی آورد؟؟

به قول معروف شده ایم n=(n+1) J

پ.ن : عکس تزیینی است !

نکته صد و سی و یکم :معنویت، پشتوانه عدالت

معنویت، پشتوانه عدالت 

هرگونه تفسیر و تعبیر مادى این مسائل خیانت به قرآن است. انقلاب ما در آینده در کنار عدالت اجتماعى به مقیاس اسلامى، نیاز به معنویتى گسترده و شامل دارد، معنویتى از آن نمونه که در پیامبر و ائمه دیده‏‌ایم.

بدون بال معنویت از بال عدالت کارى ساخته نیست. از نظر قرآن، معنویت پایه تکامل است. این همه عبادات که در اسلام بر روى آن تکیه شده است براى تقویت جنبه معنوى روح انسان است. زندگى پیامبر را ببینید، با آن همه گرفتارى و مشغله ‏اى که دارد باز در همان حال قرآن مى‏ گوید:

انَّ رَبَّک یعْلَمُ أنَّک تَقومُ أدْنى‏ مِنْ ثُلُثَىِ اللَّیلِ وَ نِصْفَهُ وَ ثُلُثَهُ وَ طائِفَةٌ مِنَ الَّذینَ مَعَک وَ اللَّهُ یقَدِّرُ اللَّیلَ وَ النَّهارَ عَلِمَ أنْ لَنْ‏تُحْصوهُ فَتابَ عَلَیکمْ‏ (مزّمّل/ 20.)

خدا آگاه است که تو در حدود دو ثلث شب را به عبادت قیام مى ‏کنى، گاهى حدود نصف آن و لااقل ثلثى از شب، و گروهى از کسانى که با تو هستند [نیز چنین مى ‏کنند] ...

و یا خدا به پیامبرش تأکید مى ‏کند که: قسمتى از شب را براى عبادت برخیز، تهجّد کن، نماز شب بخوان تا به مقام محمود برسى‏ (اسراء/ 79.)

و یا در مورد على علیه السلام اگر عدالت اجتماعى او را مى ‏بینیم و کارکردن ‏ها و بیل‏ زدن‏ ها و عرق ریختن‏‌هایش را مشاهده مى‏‌کنیم، باید آن در دل شب غش کردن‏ هایش را هم ببینیم، آن از خوف خدا بیهوش شدن‏ هایش را هم نظاره کنیم.

 برگرفته از : حکمت‌ها و اندرزها در کلام شهید مطهری (10)

نکته صد و سیزدهم : اصالت را به معنا و متافیزیک دادن

...معنویت پاسخ مثبت به نیازهای درونی و گرایشهای فطری است. معنویت، پیوند انسان با خدا و عالم باطن است و اصالت را به معنا و متافیزیک دادن. (از دیدگاه رودگر)